چگونگی ارتباط بین هوش مصنوعی و علوم شناختی

به گزارش سیتنا به نقل از مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، محققان هوش مصنوعی به دنبال ساختن سیستم‌هایی برای انجام فعالیت‌های پیچیده هستند تا توسط آنها تصمیم‌های مناسبی در تعامل با محیط اطراف گرفته شود. خودروهای خودران یک نمونه از این فناوری است.

این فناوری ابزارهایی را توسعه می‌دهد که به خدمت انسان درآیند و به ما سرویس ارائه دهند.  مانند ربات‌ها یا نرم افزارها. زیرساخت‌های لازم علمی و الگوریتمی لازم برای ساخت آنها توسط فناوری هوش مصنوعی فراهم می‌شود.

به گفته مجید نیلی احمدآبادی دبیر ستاد توسعه علوم و فناوری‌های شناختی معاونت علمی، برای توسعه این فناوری نیز روش‌های گوناگونی وجود دارد. یکی از آنها خلاقیت و نوآوری است طراح الگوریتم ایجاد می‌کند. تقلید و الگو برداری از موجودات زنده روش دیگر است که در این روش کاربرد علوم و فناوری‌های شناختی مشخص می‌شود. در علوم شناختی قابلیت‌های شناختی موجود زنده شناسایی می‌شود و در هوش مصنوعی نیز چگونگی فعالیت موجودات هوشمند موضوع مهمی است. علوم شناختی این دانش را در اختیار محققان هوش مصنوعی قرار می‌دهد.

از طرفی در علوم شناختی موجودات پیچیده مانند انسان بررسی می‌شوند و این ارزیابی از طریق تحلیل و پردازش داده‌ها است. علوم داده یاری گر علوم شناختی در این مسیر است. یاری گری اساس آن هوش مصنوعی است. پس هوش مصنوعی هم از یافته های علوم شناختی الهام می‌گیرد و از سویی ابزاری در مطالعات این حوزه محسوب می‌شود.

همچنین صدها سنسور در سیستم‌های هوشمند عمل می‌کنند که حجم بالایی از اطلاعات را پردازش می‌کنند. این سیستم ها باید در هر لحظه از نوع اطلاعاتی کاربردی اطلاع داشته باشند.

با علوم شناختی ساختار مدل کنترل توجه را از مدل شناختی به دست می‌آوریم و استفاده می‌کنیم. یعنی تجربه‌ بدست آمده از موجود هوشمند با استفاده از مطالعات شناختی بدست می‌آید و مانند یک ساختار به ربات انتقال داده می شود تا ربات تجربه کند و خود نیز تجربیاتیرا افزودن بر آن داشته باشد.

پس این ساختار یک نقطه شروع است. انتقال تجربه از موجود هوشمند به ربات اتفاقی است که رخ می‌دهد. ربات ها با توجه به مدل مدنظر توسعه می‌یابند و ساختارشان بهینه می‌شود.

انتهای پیام