ضرورت مذاکره تجمیعی دارندگان مجوز در حوزه های FCP و MVNO

به گزارش سیتنا، دکتر امیرحسین دوایی درگفت و گو با خبرنگار ماهنامه نسل چهارم با بیان اینکه کلیت وجود MVNOها و FCP ها یک ضرورت است، گفت: برای توسعه محتوا و خدمات جدید، برخوردار بودن از زیرساخت های ارتباطی پرسرعت و پیشرفته امری ضروری است، اگر موضوع برقراری ارتباطات را به صورت تخصصی به اپراتورهای همراه یا ثابت واگذار کنیم و بخش محتوا را به تولیدکنندگان خدمت و محتوا بسپاریم و در واقع اجازه دهیم هر کسی کار تخصصی خود را انجام دهد در یک تعامل مثبت اقتصادی و هم افزایانه، ارتباط مناسبی برقرار می شود.
وی افزود: در این الگو، دارندگان سرویس و توزیع کنندگان محتوا عملا کار تخصصی خود را انجام می دهند و فراهم کنندگان زیرساخت های ارتباطی هم به فعالیت تخصصی خود می پردازند  که با همکاری این ها یک محصول جدید مقرون به صرفه و پیشرفته به جامعه ارائه  می شود.
وی گفت: عملا MVNOها با استفاده از زیرساخت های ارتباطی و شبکه ای که موجود است می توانند سرویس ها و خدمات جدیدی  ارائه دهند و طبیعتا همه این ها یک فضای بازی برای کسانی که می خواهند سرویس ها و خدمات جدیدی ارائه دهند ایجاد می کند و آن سدی که به عنوان هزینه و سرمایه گذاری برای زیرساخت ها وجود دارد از جلوی پایشان برداشته می شود و می توانند با تکیه بر زیرساخت های دیگران به فعالیت  تخصصی خود بپردازند و طبیعتا توسعه کسب و کار و اشتغال زایی نیزبه همراه خواهد داشت.
این معاون وزیرارتباطات و فناوری اطلاعات، ادامه داد: از طرف دیگر دارندگان شبکه های زیرساخت به جای اینکه خودشان در موضوع سرویس و خدمات تمرکز کنند که ممکن است نتیجه مناسبی نیز به همراه نداشته باشد این کار را به دیگران واگذار کنند و در مقابل از زیرساخت خودشان به صورت اقتصادی تری استفاده کنند.
وی افزود: دارندگان شبکه های زیرساختی در واقع با در اختیار قراردادن زیرساخت به دیگران از محل آن کسب درآمد  کرده  و در مجموع شاهد توسعه کسب و کارها نیز خواهیم  بود.
دکتر دوایی در ادامه درباره چالش هایی که بر سر راه MVNOها و FCPها وجود دارد، توضیح داد: به طور کلی زمانی که دو دستگاه یا دو سازمان می خواهند با یکدیگر تعامل داشته باشند خیلی مهم است که ببینند کالا یا خدمتی که با هم معامله می کنند چیست و این موضوع برای دو طرف به صورت کاملا شفاف و حتی‌المقدور به صورت کمی قابل محاسبه باشد.
وی ادامه داد: در دنیا در موضوع تعامل بین اپراتورها از یک سو و ارایه دهندگان خدمات و محتوا از سوی دیگر، آن چیزی را که با هم معامله می کنند پهنای باند و کیفیت سرویس یا به اصطلاح Quality of Service) QoS)  تضمین شده است؛ به عبارت دیگر اپراتورهای مخابراتی در ازای دریافت هزینه مشخص، علاوه بر تامین پهنای باند مشخص برای MVNOها، پارامترهایی مانند تاخیر در رهیابی (latency) تاخیر در انتقال داده (delay) و میزان تغییرات این تاخیرات (jitter) و همچنین درصد بسته‌های اطلاعاتی هدر رفته (packet loss) را به صورت تضمینی برای آنها تامین می‌کنند. البته اصل بی طرفی اپراتورها حکم می‌کند که آنها کیفیت سرویس مناسبی را برای همه مصرف کنندگان فراهم کنند ولی اجازه دارند که کیفیت‌های ترجیحی را هم برای طرف‌های قرارداد خاص خود ایجاد کنند. به عبارت دیگر، اپراتورها و شرکت های MVNO  باید بر اساس توافق دو طرفه سطح مشخصی از کیفیت سرویس را به صورت تضمین شده معامله کنند.
وی تاکید کرد: اگر  فضای رقابت به این صورت شفاف شود تعاملات و رقابت‌های سازنده به خوبی شکل می گیرد. در غیر این صورت شاهد  چانه زنی هایی می شویم که همه به دلیل غیرشفاف بودن کالای مورد معامله اتفاق می افتد و در نهایت موجب می شود که شرکت های اپراتوری برای حفظ منافع خود ناچار شوند محدودیت‌های غیر منتظره‌ای را برای سرویس گیرندگان ایجاد کنند و این باعث می شود زمینه منطقی تعاملات اقتصادی دچار خدشه شود.
معاون فناوری و نوآوری وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات  درباره راهکارهای برطرف کردن این چالش ها و توصیه هایش به بخش حاکمیتی، این گونه گفت: زمانی که فضای حرفه ای شکل گیرد به طور طبیعی نهادهای حرفه ای تری نیز شکل می گیرند. طبیعتا اگر مجوزها در یک بخشی به فرض بیشتر از میزان نیاز باشد قدرت چانه زنی MVNOها کاهش می‌یابد. به اعتقاد من هر چقدر MVNO ها بزرگ تر و متشکل تر باشند قدرت چانه زنی آنها نیز افزایش یافته و می توانند در این عرصه موفق تر شوند و البته رفتار حرفه‌ای تری را هم در قبال اپراتورها در پیش بگیرند که متضمن منافع طرفین و صد البته منافع مردم باشد.
وی همچنین درباره  فعالیت کنسرسیومی شرکت های دارای مجوز در این عرصه نیز گفت: صرف نظر از این که چه تعداد مجوزی در این زمینه ها صادر شده به اعتقاد من به طور طبیعی بهتر است شرکت ها به صورت تجمیعی برای مذاکره اقدام کنند.
وی ادامه داد: در کشور ما اصولا فرایند مذاکره و چانه زنی بر مبنای ارتباط سرویس دهنده و  فراهم کنندگان زیرساخت‌های ارتباطی هنوز در آغاز راه است، اما تصور می کنم در بازه زمانی یک ساله  این شرکت ها به نوعی متشکل تر شده و با ایجاد کنسرسیوم و با اشتراک مجوزها و فعالیت هایشان می توانند مذاکرات بهتر و موثرتری با فراهم کنندگان سرویس داشته باشند. البته رقابت طبیعی بین خود MVNOها هم وجود دارد و باید هم وجود داشته باشد. به عبارت علمی‌تر باید بگویم که این فرایندهای همکاری و رقابت در چهارچوب‌های معروف به نظریه‌بازی‌ها (Game Theory) باید صورت بگیرد و این کار ممکن نیست مگر آنکه عوامل کمی مثل پهنای باند و کیفیت سرویس در محاسبات طرفین لحاظ شود.
دکتر دوایی تاکید کرد: در این موضوع  شکی نیست که شرکت ها به احتمال زیاد رفتار کنسرسیومی پیش خواهند گرفت که در آن می توانند سرویس و خدمات بهتری را دریافت و متقابلا به مردم ارائه دهند.

انتهای پیام