انتقاد به نحوه‌ی برگزاری دومین همایش ملی انیمیشن در جزیره کیش!

به گزارش گروه دریافت خبر سیتنا، متن نامه این کاریکاتوریست مطرح کشورمان به شرح ذیل است:

جناب قاسم خان دبیر محترم دومین همایش ملی انیمیشن

با سلام

با برگزاری دومین همایش ملی انیمیشن در جزیره کیش! سوالی برایم پیش آمد که لازم دیدم بی تکلف و سرگشاده بپرسم.
چرا که، در نبود صنف جدی و قدرتمند در انیمیشن ایران و یا سندیکای کارگری صاحب تشکیلات کارآمد که ابزار قانونی لازم را برای پیگیری حقوق جامعه انیمیشن داشته باشد، ناچارم شخصا این سوال را بپرسم.
البته باید یادآوری کنم؛ همکاران خوب شما در مرکز گسترش برای دعوت من به جزیره کیش زحمت لازم را کشیدند و از طرق گوناگون پیگیری کردند (ولی به دلیلی که در ادامه توضیح می دهم نپذیرفتم)، بنابراین مشکل من با این سفر به جزیره و محفل کیش، شخصی نیست.
و اما سوال من از شما چیست؟
در این نامه نمی‌خواهم بپرسم؛ چرا کتاب مقالات نخستین همایش هنوز چاپ نشده و به دست سخنرانان آن – از جمله من – نرسیده است؟ در این نامه نمی‌خواهم بپرسم؛ چرا همایش دوم در دولت پیشین به یکباره متوقف و مسکوت شد و با راه اندازی دوباره آن، در این دوره، چرا از همه اعضاء شورای پیشین – از جمله من – دعوت نشد؟ در این نامه نمی‌خواهم بپرسم؛ چرا همایش دوم با حدود صد مهمان - که در همان سالن اتوبوسی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی قابل پذیرایی بودند - در جزیره کیش و دور از تمام مراکز انیمیشن کشور برگزار شد؟ در این نامه نمی‌خواهم بپرسم؛ چرا همه بدنه انیمیشن، هیچوقت در زیر یک سقف جمع نمی شوند و همیشه در هر مدیریتی، تعدادی از کاروان جا می مانند؟ در این نامه نمی‌خواهم بپرسم؛ کتاب همایش دوم چه سرنوشتی دارد؟ در این نامه نمی‌خواهم بپرسم؛ هدف از برگزاری این همایش چه بود و چرا موضوع و محور همایش چنین نامحدود و بی‌کران بود؟ در این نامه نمی‌خواهم بپرسم؛ خروجی همایش چه مشکلی را از انیمیشن کشور حل خواهد کرد؟ در این نامه هزاران پرسش دیگر را نمی خواهم بپرسم؟ فقط یک سوال دارم:
چگونه می شود که در کمیته‌ها و بخش‌های برگزار کننده جریانی که عنوان "همایش ملی انیمیشن" را زیبنده خود  دیده‌است، هیچ دعوتی از "دانشگاه سوره"  - در جایگاه یکی از تنها سه مرکز آموزشی وزارت علوم، تحقیقات و فن آوری در مقطع کارشناسی ارشد– به میان نیامده است؟ چرا که این فراموشی عجیب یعنی نادیده گرفتن یک سوم توان علمی کشور در مقطع تحصیلات تکمیلی!
که با واژگان "همایش" و "ملی" تناقض دارد.
البته می شود خوش بین بود و به حساب فراموشی دسته جمعی تمام دست اندرکاران گذاشت، ولی این فراموشی وقتی در کنار دیگر قطعات جورچین قرار می‌گیرد، کمی خوش‌بینی کنار می‌رود و واقع‌بینی جایگزین می‌شود.
واقع‌بینی هم یعنی اینکه یک گروه آموزشی جوان در کوتاهترین مدت بدون بودجه‌های دولتی، توانسته با اتکا به دانش و توان کادر آموزشی و دانشجویان کوشای خود بدون سنگرگرفتن پشت القاب و برندهای دهان پرکن به پیروزی‌هایی در عرصه داخلی و خارجی برسد - که یک جستجوی ساده در فضای نت می تواند چشم انداز این موفقیت ها را در زمان کوتاه کارکرد این دانشگاه نشان دهد – که همین گویا خاری شده در پاشنه آشیل دیگران! که امیدوار بودم همایش ملی از این گزند در زمان مدیریت شما در امان بماند که نماند.

با سپاس – کیارش زندی
عضو کوچک خانواده بزرگ دانشگاه سوره

انتهای پیام