محمدرضا عارف

محمدرضا عارف سیاستمدار ایرانی متولد 27 آذر 1330 است. وی مدرک کارشناسی خود را در دانشکده فنی دانشگاه تهران در رشته مهندسی برق دریافت کرد، سپس برای ادامه تحصیل به دانشگاه استنفورد در آمریکا رفت و مدرک کارشناسی ارشد و دکترای خود را در رشته مهندس برق دریافت کرد.
او پس از بازگشت به ایران بین سال های 1359 تا 1362 به عنوان معاون و سپس سرپرست شرکت مخابرات مشغول به فعالیت شد. عارف در سال 1373 با حکم محمدرضا هاشمی گلپایگانی وزیر فرهنگ و آموزش عالی وقت به عنوان رئیس دانشگاه تهران منصوب شد. در دوره اول ریاست جمهوری سید محمد خاتمی (دولت هفتم)، عارف به عنوان وزیر پست، تلگراف و تلفن (وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات کنونی) منصوب شد. در سال 1379 با تصمیم دولت بر ادغام سازمان برنامه و بودجه با سازمان اداری و استخدامی کشور برای ایجاد سازمان مدیرت و برنامه ریزی، عارف از مقام وزارت استعفا داد و با حکم سید محمد خاتمی، رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی شد. وی در دولت هشتم به ریاست جمهوری سید محمد خاتمی به عنوان معاون اول رئیس جمهور منصوب شد. عارف همچنین در دوره دهم مجلس شورای اسلامی نماینده تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس و رئیس فراکسیون امید بود. وی عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام به عنوان عضو حقیقی، عضویتا دائم و ریاست گروه علوم مهندسی فرهنگستان علوم ایران، ریاست بنیاد امید ایرانیان و رئیس هیات مدیره بنیاد باران را در کارنامه خود دارد.
عارف در دولت چهاردهم به ریاست جمهوری مسعود پزشکیان به سمت معاون اولی رئیس جمهور منصوب شد.