۴۰ گناه کبیره را بهتر بشناسیم

به گزارش سیتنا، شفقنا در ادامه افزوده است: نا امید شدن از رحمت خداوند درحالی است که قرآن کریم، آن را گمراهی می داند و در آیه ۵۶ سوره حجر می فرماید: «چه کسی ـ جز گمراهان ـ از رحمت پروردگارش نومید می شود؟»، همچنین در آیه ۸۷ سوره یوسف، نومیدی از رحمت خداوند را فقط شایسته کافران می داند و می فرماید: «همانا جز گروه کافران، کسی از رحمت خدا ناامید نمی شود».

دکتر علی اله بداشتی مدرس دانشگاه در زمینه فلسفه و کلام اسلامی در گفت وگو با خبرنگار شفقنا زندگی با اشاره به بحث معناداری زندگی، امید داشتن را موجب قوام حیات بشری و همچنین اثر گذار در معناداری زندگی دانست وگفت: امید داشتن موجب ادامه حیات شخص امیدوار است بنابراین نا امیدی انسانی که به ادامه حیات خود نا امید است مثل یک خوره به جان او می افتد و حیات او را از بین می برد.

امید پایه های نشاطِ زندگی را تشکیل می دهد

وی خاطرنشان کرد: در بحث امید به آینده مهمترین عامل، امید به خداوند است و این امید داشتن در بین زندانیان بسیار اتفاق افتاده است، زندانیانی که امید به نجات داشتند و به خدا امیدوار بودند حتی اگر حکم اعدام برای آنها صادر می شد از نجات مایوس نبودند چون معتقد بودند که همه عالم و همه دل ها در دست خداست.

این مدرس دانشگاه همچنین با اشاره به دعای سال تحویل بیان کرد: ما در این دعا می گوییم ای خدایی که دل ها و احوال جهان در دست توست حال ما را به بهترین احوال تبدیل کن. این امید، پایه های نشاط زندگی انسان را تشکیل می دهد.

حیات انسان و جامعه در پرتو امید به رحمت الهی است

او افزود: در روایات یاس از خداوند گناه کبیره شمرده شده است، هیچ انسانی در هیچ شرایطی نباید از رحمت خدا مایوس شود، چون خداوند می تواند اوضاع جهان را به نفع انسان برگرداند. پایه نشاط و حیات زندگی انسان و جامعه در پرتو امید به رحمت خداست.

اله بداشتی ادامه داد: معنا داری زندگی شامل دو معنای هدفدار و معنای ارزش داشتن است. هر یک از این دو مورد در زندگی انسان می تواند به عنوان یک موتور محرکه باشد، انسان هایی که در هر شرایطی در زندگی خود امید و هدف دارند هیچ وقت مایوس نمی شوند و زندگی شادابی و موفق تری دارند و هم در زندگی فردی و هم در زندگی اجتماعی تاثیر مثبتی دارند.

با الگویی مناسب افراد را به معنویت تشویق کنیم

این مدرس دانشگاه در پاسخ به این پرسش که در تشویق افراد برای گرایش به سوی معنویت چگونه باید رفتار کرد؟ با اشاره به امر به معروف و نهی از منکر گفت: یکی از راه های امر به معروف این است که الگوی مناسبی پیش روی طرف مقابل بگذاریم و او را غیر مستقیم به معنویت دعوت کنیم. امام صادق (ع) می فرمایند:« با عمل خود، مردم را دعوت کنید».

وی اظهار داشت: با عمل، دعوت کردن اثر بخشی بیشتری دارد. انسان الگو پذیر است و دوست دارد از الگویی تبعیت کند، همه انسان ها دارای فطرت های مشترکی هستند همه دوستدار صداقت، وفا، پاکی، یکرنگی و … در نتیجه اگر متوجه شوند که کسی صادقانه به حیات او کمک می کند استقبال می کند، این الگو های مناسب به حرکت رو به جلوی افراد کمک می کند.

هیچگاه نباید بذر یاس را در دیگران کاشت

اله بداشتی عنوان کرد: امید داشتن به رحمت خداوند برای انسان بسیار سازنده است و در روایات سفارش شده که همواره دیگران را به رحمت خدا امیدوار کنید، هیچگاه نباید بذر یاس را در دیگران کاشت حتی انسان های گناه کار را نباید به خاطر گناهی که انجام داده اند از رحمت خدا نا امید کرد چون ممکن است دست به گناهان بزرگتری بزنند که حتی حیات اجتماع را هم به خطر بیندازد.

امید تکوینی همه را به تلاش وا می دارد

وی معتقد است: اگر بتوانیم افراد را با امید داشتن به رحمت خداوند یک گام به جلو ببریم کار مثبتی است. ما باید همواره انسان ها را امیدوار کنیم تا از گذشته خود فاصله بگیرند در این مورد می توان از الگوهایی که در تاریخ مثل ابراهیم ادهم که عمری در عیش و نوش بود اما ناگهان تغییر کرد و یا فضیل ایاض که یک راهزن بود و یک آیه قرآن او را منقلب کرد و از وی یک عارف نامی ساخت نام برد. بیان این الگو ها در ذهن جوانان و کسانی که دچار یاس شدند می تواند یک موتور محرکه برای تغییر زندگی شان باشد.

اله بداشتی در پایان گفت: امید تکوینی به رحمت خدا روح حیات را در کل موجودات جهان زنده نگه می دارد و همه را به تلاش و تکاپو وا دار می کند.

انتهای پیام